လင်ယောက်ျားသေဆုံးရပြီးနောက် အရွယ်မရောက်တရောက် သားသမီး ငါးယောက်နဲ့အတူ ကျန်ခဲ့ရတဲ့ ဒေါ်မြအေးတစ်ယောက်

- ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ မိသားစုအပေါ် သူ့တာဝန်အပြည့်လိုတယ်လို့ခံယူပြီး ညီငယ်၊ ညီမငယ်တွေအပေါ် အကိုကြီးအဖရာ တာဝန်အပြည့်ယူထားတဲ့ သားကြီး "မျိုးထွန်း"

- အားလုံးက ဆိုးတယ်လို့ပြောကြတဲ့ ဒေါ်မြအေးအကဲပိုရတဲ့ ဒုတိယသား " အောင်စိုး"

- အရာရှိ၊ အရာခံ ဂုဏ်ဒြပ်တွေကို သဘောကျနှစ်ခြိုက်တာကြောင့် ပညာကိုကြိုးစားရှာဖွေနေတဲ့ "အောင်တိုး"

- ရုပ်ရည်လှပပြီး မိန်းကလေးပီပီ လှလှပပပြည့်ပြည့်စုံစုံနေချင်တာကြောင့် ပညာသင်နေတဲ့သမီးကြီး "ခင်ကြိုင်"

- ဖခင်သေဆုံးချိန်မှာ လူမမယ်လေးသာရှိသေးတဲ့ ဖခင်ရဲ့အချစ်ရဆုံးသမီးထွေးလေး  "မိသက်" တို့နဲ့ အတူ ဘဝခရီးကို ဘယ်လိုတွေဆက်သွားကြမလဲ...

(ကုန်ဆုံးသွားသောကာလများသည် အချိန်တန်တော့ပျောက်ကွယ်ရစမြဲ၊ မိုးကုတ်စက်ဝိုင်းသည် ဆုံးစ မရှိ၊ ယနေ့တွေ့ရသော သစ်ပင်များသည် မနေ့ကသစ်ပင်များမဟုတ်။ လယ်ကွင်းပြင်ထဲတွင် ရွှေရောင် စပါးနှံတို့ ဝင်းမှည့်လုနီးပြီ။ ဖူးငုံစပါးနှံများကို စားလိုက်လျှင် ဆန်အဖြစ် ရောက်ပါဦးမည်လား။ ချောင်းရေမြောင်းရေတို့သည် အချိန်တန်လျှင် ခန်းခြောက်ကြစမြဲ။ မိုးရွာလျှင် သစ်ပင်တို့ ပြန်လည် လန်းဆန်းလာကြဦးမည်။ လူ့ဘဝသည် အစဉ်ပြောင်းလဲလျက်သာတကား)ဆိုတဲ့ ဒဿနဆန်ဆန် အမြဲ တွေးခေါ်တက်တဲ့ မျိုးထွန်းရဲ့ အတွေးလို သူတို့မိသားစုဘဝ ဘာတွေဖြစ်ပျက်ပြောင်းလဲနေမလဲဆိုတာ တစ်ယောက်ချင်းစီနေရာက ခံစားဖတ်ရှုရမဲ့ "ဆရာမ မိုးမိုး အင်းလျား" ရဲ့ "မှတစ်ပါး အခြားမရှိပြီ"